لیاقتم تنهاییه...درحالی که توشلوغی هستم....ودوروبرمپرازآدمای جورواجورکردمولی هیچکسی رو پیدا نمیکنمکه باهاش حرف بزنم بعضی وقت ها به خودم میگم تو دیگه خیلی داری تریپ افسردگی برمی داری...همدم شب های تنهاییم شده یه دفترچه ی کوچیک....

اگه بهت گفتم که سرنوشت بوده داستانمون بدو زشت بوده نه نکنی باور نه نکنی باور اگه بهت گقتم دیگه راهی نیست خونمون بی توخالی نیست نه نکنی باور

ا

بی دلیل میخندم،بی دلیل لبخندمیزنم،به خودم میخندم،ادای آدم های خوشبختی رو در میارم که واقعابی غصه اند،درواقع به ریش زندگی خودم میخندم،به آرزوهای چندسال پیشم،به آدمی که قبل از آشنایی با توبودم وبه ادمی که الان هستم   

همه میگن خیلی عوض شدم،دیگه اون آدم افسرده ی چند وقت پیش رو نمیشناسن ،راستش خودم هم دیگه خودم رو نمیشناسم ........

دیگه کسی و ندارم که براش با شوق وذوق رمان های عاشقانم رو تعریف کنم

بهتربگم دیگه رمان نمیخونم

دیگه کسی و ندارم که براش آهنگ های جدید سالو ارسال کنم

واضح ترش ینی دیگه آهنگ هم گوش نمیدم

الان فقط یه کار میکنم اونم آپدیت کردن خاطرات گذشتم باتوئه تا شاید از دلتنگیه دلم کم بشه اما دلم خیلی بی قرار تر از این حرفاست عین بچه ها بهونه میگیره  ولی من بازم به کارم ادامه میدم تا شاید فایده ای داشته باشه اما حقیقت اینه که خودم از همه یهتر میدونم که دارم خودمو گول میزنم .....

میگن زمونه بد شده که من باید دستای تورو تو دست یکی دیگه ببینم و حرف نزنم چون دخترم و زشته ...... میگن آبروی خودم میره  میگن اون مرده هر کاری کرد مرده تو باید ساکت باشی و ناظرو همه ی مشکلات ودردسرهارو بندازی گردن زمونه؟؟؟؟........